ადგილობრივი ეკლესიის იურისდიქციის საზღვრების განსაზღვრა ძნელი არ არის. IV მსოფლიო კრებამ დააკანონა: საეკლესიო საზღვრები უნდა დამთხვეოდა სახელმწიფოს საზღვრებს (იხ. ამონაწერი უწმიდესი სინოდის საჟურნალო განსაზღვრებიდან. რუსეთის საპატრიარქო, 1943 წ. 19 ნოემბერი, #12). ცნობილია, რომ მსოფლიო საეკლესიო კრებები იღებდნენ და აფუძნებდნენ არა ახალ წესებს, არამედ ამტკიცებდნენ იმ კანონებს, რომელნიც უკვე არსებობდნენ საეკლესიო პრაქტიკაში და წინა დროის მამათა მიერ იყვნენ დაკანონებულნი.
ბ. ლომინაძე წერს: “აღმოსავლეთის ეკლესია განსაკუთრებულად სავალდებულოდ ხდიდა სამოქალაქო-საერო დაყოფის გადაღებას საეკლესიოში, ასე რომ ყოველ ცვლილებას საეროში შესაბამისი ცვლილებები უნდა მოჰყოლოდა საეკლესიოში (ქალკედონის IV, 13, 17 და სხვ.)”.1
მამათა კანონების თანახმად, ქართული ეკლესიის იურისდიქციის საზღვარი ემთხვევა საქართველოს სახელმწიფოს საზღვარს. ქართული ეკლესიის იურისდიქციის საზღვრის დადგენისთვის ჩვენ უნდა განვსაზღვროთ ქართული სახელმწიფოს საზღვრები, რომელთაც გასდევდა ეკლესიის საზღვარი.
წყარო
1. ბ. ლომინაძე, საქართველოს საპატრიარქო და მისი ავტოკეფალია, საღვთისმეტყველო კრ., 1981, 12, გვ. 82;
იხილეთ წიგნი:
• საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის ისტორია