პირველი წირვა „ორმოცების“ მონასტერში

სახელითა მამისათა და ძისათა და წმიდისა სულისათა, ჩვენთან არს ღმერთი.
ქრისტეს მიერ საყვარელო შვილებო, დღეს დიდი დღეა ჩვენი ეპარქიისთვის. ამ მონასტრის მრევლისთვის, უფალმა ღმერთმა ინება, მრავალი დროის შემდეგ ამ მონასტრის განახლება და მისი ენკენია – ხელახლა კურთხევაა.
დღეს ჩვენ ჩამოვასვენეთ მანგლისიდან წმიდა ნაწილი, აღვადგნეთ წმიდა ტრაპეზი და ვაკურთხეთ ეს დიდებული, უძველესი მონასტერი.
მრავალი ეკლესია და მონასტერი არის და უფრო მეტი იყო სამხრეთ საქართველოში.
ქვემო ქართლი, სადაც ჩვენი ეპარქია მდებარეობს, იყო ბეღელი პურისა, სიუხვის, სიმდიდრისა და ნაყოფიერების არე მთელი საქართველოსთვის, აქ მოსახლეობა მხოლოდ მხოლოდ ქართული იყო, მრევლი ჩვენი დედა, წმიდა ეკლესიისა.
გავიდა დრო და საქართველოს დაშლა-დანაწევრების შემდეგ, XVII-XVIII საუკუნეებში, დაიწყო ლეკიანობა. ეს იყო ჩრდილო-კავკასიური მუსულმანი ტომების შემოსევები სპარსთა და ოსმალთა მფარველობით.
ძარცვა-გლეჯა, ხალხის ხოცვა და დატყვევება გაგრძელდა ორი საუკუნე, ქვეყანა დაცარიელდა. ყოველივე ამას თან დაერთო ჩვენი ეკლესიის ავტოკეფალიის გაუქმება XIX საუკუნეში და ათეისტების ბატონობა XX საუკუნეში.
მონასტრები და ეკლესიები ტყეებითა და ბუჩქებით დაიფარა.
ღვთის დიადი მოწყალებით დადგა უწმიდესი პატრიარქის ილია II- ის ეპოქა და ჩვენ ჩაგვაბარეს ეს ეპარქია.
ამ დროს დავავალეთ მამა კონსტანტინეს (მამა დავითს) მოეხედა სოფელ ღოუბანთან ახლოს ტყითA და ხეებით დაფარულ ამ მონასტრის ნანგრევებისათვის. მან დიდად იღვაწა და მრავალი საქმე აღასრულა, მაგრამ მის სიცოცხლეში ვერ მოვასწარით მონასტრის კურთხევა.
ამ საქმისთვის უფალმა გამოარჩია შეასნიშნავი ახალგაზრდა ბერი მამა ანტონი, რომელიც ბერად აღვკვეცეთ და არც ისე დიდი ხნის წინ მანგლისში მღვდლად ვაკურთხეთ. მას დაევალა ტრაპეზის, საკურთხევლისა და სამკვეთლოს მოწესრიგება და შემზადება კურთხევისთვის და, აი, უფლის წყალობით დღეს აღსრულდა ეს წმიდა საქმე.
მე მინდა განსაკუთრებით დავლოცო შემწენი ამ დიდი საქმისა.
მარტის დღევანდელ თოვლიან დღეს, დილაადრიან, ამ მიყრუებულ ტყეში მდებარე მონასტრის ურთულეს გზაზე მე ვნახე აქ მომავალი ტალახში ჩარჩენილი მანქანები და ტრაქტორიც კი, მიუხედავად ამისა, თქვენ მიატოვეთ ტრანსპორტი და მაინც ამობრძანდით ფეხით. როგორც წმიდა სახარებაშია ნაბრძანები რთული და ძნელი გზით, რათა ერთად გვედიდებინა უფალი ღმერთი.
ღმერთმა დაგლოცოთ, ღმერთმა ინებოს თქვენი შვილების გამრავლება და ხანგრძლივი სიცოცხლე, რათა მრავალ და მრავალ ასეთ დიდებულ დღეს დაესწრონ.
ორმოცი სებასტიელი მოწამის სახელობისაა ძველითგანვე ეს მონასტერი, ხალხი მას “ორმოცების სალოცავს” უწოდებს, აქვე ახლოს მდებარე მშვენიერ, მაგრამ მიტოვებულ კაბენის ეკლესიას კი “მონასტერს” უწოდებენ, აქვე ახლოს დგას კიდევ ერთი პატარა ეკლესია, სავსე მიცვალებულთა ძვლებით, ხალხისთვის ისინი წმიდათა ნაწილებია და იმასაც ამბობენ, რომ ისინი ჯარისკაცების და ბერების ძვლებია.
ჯარისკაცები 1921 წელს აქ შეებრძოლენ ათეისტური რუსეთის წითელ არმიას, როცა ისინი თბილისის დასაპყრობად მიდიოდნენ, ბერები კი მათი დახოცის შემდეგ აღარ დაუნდიათ.
როგორც მოგეხსენებათ, წმიდა ორმოცი მოწამე ცხოვრობდა ქრისტიანთა დევნის ეპოქაში, IV საუკუნეში. მათი სამშობლო ქალაქი სებასტია ტაოს სამხრეთით მდებარეობდა, ძველი ქართული ქვეყნის არიან-ქართლის მიწა-წყალზე.
ამ ქალაქის ტბასთან გაიყვანეს წმინდანები, რომელთაც არ დათმეს ქრისტეს სარწმუნოება, ისინი ტბაში შერეკეს და არ მისცეს გამოსვლის საშუალება. წმიდანები ერთმანეთს ეხმაურებოდნენ და ამხნევებდნენ, მათი ნათელი სულები კი ქრისტემ მიიბარა.
ახლა, მათი სახელობის მონასტრის კურთხევისას, ისინი ხარობენ ჩვენი სიხარულით, რამეთუ მათი ეკლესია და მონასტერი კვლავ განახლდა. ისინი დგანან ამ მონასტრისა და მრევლის მეოხად წინაშე ღვთისა და დიდია მათი მეოხების ძალა.
განსაკუთრებით ვულოცავთ ამ მონასტრის წინამძღვარს, მღვდელომაზონ ანტონს.
სიყრმიდანვე, სკოლის დამთავრებისთანავე, მან აირჩია სასუფევლის დასამკვიდრებლად ყველაზე ვიწრო და უძნელესი გზა, რომელსაც მორჩილება და ბერობა ეწოდება.
ძველი საქართველოს სიძლიერე მონასტრების ძმათა ლოცვებს ეფუძვნებოდა და ამიტომაც იყო უძლეველი.
ამჟამადაც კვლავ მრავლდება მონასტრები და მათში მლოცველი ბერ-მონაზვნები. ერთი მათგანი, ჩვენთვის კი გამორჩეული მოძღვარია მამა ანტონი, რომელსაც დავავალეთ არა მხოლოდ ამ მონასტრის, არამედ კაბენის მონასტრის აღდგენა და მისმა წინამძღვრობა.
მან უნდა გამოძებნოს ასევე დრო, ევალება დააყენოს წირვა-ლოცვა აქვე მდებარე ღოუბნის ეკლესიაში, რომლის მრევლი მონატრულია თავიანთ ეკლესიაში წმიდა ლიტურგიას.
ვლოცავ აქ შემოკრებილ ჩვენი ეპარქიის სამღვდელოებას. აქ არიან წინამძღვრები ფიტარეთისა და გუდარეხის მონასტრისა, მამა ექვთიმე და მამა თორნიკე, მათ გადალახეს უძნელესი გზა და ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით, ზამთარში მდინარე ხრამზე უხიდოდ გადმოსვლა ამ დილა ადრიან, ფაქტიურად ღამით, რთული საქმეა, მიუხედავად ამისა მათ შეძლეს და მოვიდნენ თავიანთი მონასტრებიდან ამ ახალი მონასტრის დაფუძვნებისას მისი წინამძღვრის გასამხნევებლად.
აქ არიან სხვადასხვა ეკლესიებიდან მამები თავიანთი მრევლით, მანგლისელი მამები, ყველას გლოცავთ და შეგახსენებთ, რომ ვუახლოვდებით წმიდა მარხვას, როდესაც გვეველება კიდევ უფრო მეტი ყურადღება მივაპყროთ. ვეცადოთ, რათა მარხვაში კიდევ უფრო მოვუმატოთ ლოცვასა და ზიარებას. ვეცადოთ რომ წმიდა აღდგომის ღამეს ეზიაროს მრევლის ყოველი წევრი, მთელი სოფლის ხალხი, ბავშვები თუ მოხუცები. მხოლოდ მარხვითა და ლოცვით გადარჩება სული ადამიანისა. თქვენი მოვალეობა არის, რათა არ წარწყმდეს, არ დაიღუპოს არც ერთი ადამიანის სული, უნდა გადარჩეს და ცხონდეს თქვენი მრევლის ყველა წევრი, მათი დამარცხება სულიერ გზაზე თქვენ მოგეკითხებათ,
გადარჩენისა და ხსნის გზა გვიბოძა უფალმა თავის ჯვარცმითა და აღდგომით, ჩვენც მოველით აღდგომას მკვდრეთით, ამიტომაც ველოდებით უფლის აღდგომის დღეს, მის ღირსეულად შესახვედრად მარხვა გვაქვს დაწესებული.
ამ მონასტერში უკვე შესაძლებელი იქნება ზიარება, წმიდა მონასტერი უკვე მოქმედია.
დიდება უფალს, ღმერთმა დაგლოცოთ და გაგაძლიეროთ, ამინ.