ისტორიული ჭეშმარიტების დამახინჯება საბჭოთა ეპოქაში
XX საუკუნის ათეისტურ ეპოქაში დამახინჯდა ზოგადად საისტორიო მეცნიერება და მათ შორის საქართველოს ეკლესიის ისტორია, კერძოდ კი ქართული წყაროებით და რუის-ურბნისის საეკლესიო კრების განსაზღვრებით დასავლეთ საქართველო მუდამ შედიოდა საქართველოს ეკლესიის იურისდიქციაში. ამის საპირისპიროდ საბჭოთა ისტორიოგრაფიამ დანერგა თვალსაზრისი თითქოსღა დასავლეთ საქართველო პირველ ათასწლეულის IV – IX საუკუნეებში შედიოდა კონსტანტინოპოლის საპატრიარქოს ლაზიკის სამიტროპოლიტოს იურისდიქციაში.
მათ მიერ ხდებოდა არასწორი ლოკალიზება ამ სამიტროპოლიტოს საეპისკოპოსო ცენტრებისა. კერძოდ კი : არასწორად მიიჩნეოდა თითქოს და ლაზიკის სამიტროპოლიტოს როდოპოლისის სამიტროპოლიტო ცენტრი მდებარეობდა ქ.ქუთაისთან – ვარციხეში. სინამდვილეში კი როდოპოლისის საეპისკოპოსო კათედრა მდებარეობდა ამჟამინდელი ლაზისტანის მონასტერ სუმელასთან ახლოს.
ასევე არასწორედ მიიჩნეოდა, რომ ზიგანას (ზიგანეოსის) კათედრა მდებარეობდა გუდაყვასთან, მაშინ როდესაც სინამდვილეში ეს კათედრა მდებარეობდა ლაზისტანში, თანამედროვე გუმიშხანესთან ახლოს